In het najaar van 2020, na het succesvol passeren van de selectie, begon Vladislav Adelkhanov viool te spelen in het Klaipėda State Musical Theatre Orchestra. Dit is een professional van Sakartvelo en de Britse nationaliteit, de overgrootvader van een beroemde Oekraïense componist die in de jaren 1990 werkte als assistent-concertartiest in het beroemde kamerorkest “Moscow Virtuosos”.
Terwijl hij nog student was en als correspondent werkte, doceerde V. Adelkhanov vioolkunstgeheimen aan de kleinzoon van de beroemde violist Leonid Kogan, die later ook een bekende violist werd, Dmitry Kogan.
– Hoe ben je begonnen bij Klaipėda State Musical Theatre?
– Afgelopen december ontving ik een uitnodiging om als concertmeester te werken in verschillende programma’s van Klaipėda Chamber Orchestra. Dus in januari van dit jaar kwam ik voor het eerst naar Klaipeda. Ik heb de stad een beetje leren kennen, vrienden gemaakt. Aan het einde van mijn contract ging ik naar Bulgarije, waar ik vioolles gaf aan de National Music School in Sofia. Zoals u zich waarschijnlijk herinnert, was quarantaine in het voorjaar en de vroege zomer niet alleen een zorg voor de muziekwereld, maar ook voor de samenleving als geheel. Dit was ook het geval in Bulgarije. Concertzalen, orkesten, onderwijsinstellingen – alles was gesloten. In juli hoorde ik dat het Muziektheater een wedstrijd aankondigt omdat het op zoek is naar een orkestviolist. Klaipeda en het hele land hadden een goede indruk op me, dus besloot ik me kandidaat te stellen. In augustus verhuisde ik van Bulgarije naar Litouwen, speelde met succes een verplicht wedstrijdprogramma en werd toegelaten tot het Musical Theatre Orchestra. Het lijkt erop dat dat is gebeurd in mijn leven. Daarvoor speelde ik slechts af en toe in theatervoorstellingen: of het nu opera- of dramavoorstellingen waren met een muzikale escorte. Maar mijn overgrootvader Semion Steinberg (1887-1955), die ik nog nooit had ontmoet, was een Oekraïense componist en dirigent die als muziekdirecteur werkte in het Oekraïnse Staats Joods Theater. Werkend in het Muziektheater, breng ik een soort eerbetoon aan zijn nagedachtenis.
– Wat vind je van ons theaterrepertoire?
– Naar mijn mening is het repertoire van muziektheater divers, geschikt voor publiek met verschillende interesses en behoeften. Het orkest speelt klassieke meesterwerken zoals W.A.Mozarts opera Don Zhuan en lichtere, meer vermakelijke producties, zoals Jacques Offenbachs operette “Orpheus in Hell”. Ik hou van het feit dat werken gemaakt door nationale componisten voortdurend in het repertoire worden gepresenteerd, als het ballet “Queen of Spruce Greens” van de meest getalenteerde meester Eduardo Balsis. Binnenkort wordt het prachtige Ballet “Romeo en Julia” van Sergei Prokofjev gebouwd, waarvan de muziek al lang over de hele wereld wordt erkend. Naast het hoofdrepertoire van het theater heeft het Muziektheaterorkest een traditie in het geven van kamermuziekconcerten. Aangezien er momenteel geen symfonieorkesten meer in de stad zijn die voorbeelden van orkestliteratuur van grote componisten kunnen doneren, neemt ons orkest deze verantwoordelijkheid op zich. Op deze manier voert hij een soort educatieve missie uit. Dit is de verdienste van Tom Ambrozaitis, chef-dirigent van het Muziektheater. Ik denk dat ik en mijn collega’s geluk hebben om het hoofd van het orkest te zijn. In het najaar speelden mijn collega’s en ik de Zesde (Pastorale) Symfonie van Ludwig van Beethoven. Ik was ontroerd en geïnspireerd door de manier waarop maestro T.Ambrozaitis deze muziek dirigeerde. Zulke meesterwerken onthullen wat een bepaalde muzikant verdient. Aan de nauwelijks merkbare details in de interpretatie van T. Ambrozaitis kan men voelen dat de dirigent de Europese tradities vertegenwoordigt, een echte school die zo belangrijk is om te behouden en door te geven aan toekomstige generaties.